Bear and cubs

‘Bear and cubs’ roept onze tourguide enthousiast. En hiermee bedoelde hij niet ‘beer in cups’ wat hier in het noorden van de wereld een veel gebruikte drank is namelijk bier in blik. Tot nu waren onze ontmoetingen met beren niet overdreven. 2x een zwarte beer met cubs die vrij snel uit beeld verdwenen de Bush in. Het merendeel van de beren die wij zagen waren de beren op borden en waarschuwingsplaten. 
Nu was dat anders en het werd een ervaring om nooit te vergeten. 

De tourgids was een 72 jarige man met lang grijs/ wit haar tot ruim over de schouders, witte baard, gekleed in het oranje en met blote voeten in sandalen. Het oranje had niets te maken met ons koningshuis maar alles met zijn levensstijl. Zo kon hij gemakkelijker worden gevonden als hem in de natuur iets overkwam zo zei hij. Van oorsprong was het een oost Duitser maar na de omwenteling was hij naar Canada verhuisd en nooit meer terug geweest in Europa en was dat ook zeker niet van plan. Hij was Canadees geworden en dit was zijn wereld hier in de Yukon. Hij vindt zichzelf namelijk een ‘Yukon-nomad’ die voor het grootste deel van het jaar in een tentje in de natuur leeft. De overige tijd van het jaar verblijft hij overal en nergens. Veelal bezoekt hij dan vrienden en vriendinnen om het leven te vieren. Ik vulde het maar in met het hebben van goede gesprekken om daarna elkaars postzegelverzameling te bekijken. Hij genoot van het leven zei hij lachend in beroerd Duits -Engels. Hij deed me vwb zijn uitspraken en toon vaak denken aan een collega Duitser (Herbert) tijdens mijn missie Eulex die ook zo beroerd Engels sprak. Net als Herbert zei deze gids dagelijks ‘ what to do’ terwijl hij toch de gids was. Hij deed vaak aan intermittent fasting waarbij hij langdurig niet at om daarmee z’n lijf in ‘shape’ te houden. Hij had nu al 4 dagen niet gegeten en in zijn leven 4 huwelijken achter de rug. Hij zag er goed uit dat dan wel maar van die huwelijken snap ik niet zoveel. Je zou er toch een keer van moeten leren zou ik zo denken. En eerlijk gezegd hou ik er toch wel van elke dag iets lekkers te eten. 

Terug naar ‘Bear and cubs’. Wij werden verrast met een moeder Grizzlybeer en 2 jonge grizzlyberen van ongeveer 1 jaar oud.  In de rivier ter plaatse waren ze volop bezig met het vangen en eten van zalm. Ongelofelijk om te zien hoe behendig ze in staat waren de vis te vangen om ze daarna op te peuzelen. En het leek alsof ze er niet genoeg van kregen. Wat hebben deze beren een grote hoeveelheid zalm naar binnen weten te werken. Is ook wel nodig omdat er een lange koude winter op ze wacht van zo’n 40-60 graden onder nul. En omdat ze deze winter grotendeels een ‘winterslaap’ houden is het belangrijk veel goede vetten (omega 3 en 6) in het berenlijf te hebben. Dat hoef je de beren niet te vertellen, dat zit in hun systeem. Daar kunnen wij als mensen nog wat van leren.  In het eerste levensjaar is het vooral mama beer die de vis vangt en dit deelt met de jongen. Ook nu zag je dit deels terug maar ook mooi was het te zien dat de beide jongen hun best deden zelf de vis te vangen en regelmatig succesvol. 
Na de maaltijd liepen ze weg naast de rivier over en trokken ze het bos is voor waarschijnlijk een welverdiende rust. De foto’s spreken voor zich. Onder kopje video het eerste filmpje. Ook zal ik op korte termijn nog enkele filmpjes toevoegen maar omdat downloaden met WiFi hier wat moeizaam gaat vergt dit enige tijd. 

Nog een leuke anekdote door onze gids verteld was dat een jager gedurende een winter tijdens het ‘hunting seizoen’ in een kleine cabin annex hut enkele dagen en nachten had geslapen. Op een gegeven moment begon het enorm te ruiken en zeg maar gerust te stinken in en rondom de hut. Bleek dat een gezin grizzlyberen onder zijn hut in slaap de winter in slaap aan het doorbrengen waren en zo’n slaapje duurt al snel enkele maanden.  Veel meer dan slapen doen ze dan niet maar wat ze doen is wat wij ook bijna dagelijks doen, plassen en poepen, alleen doen zij het in hun slaap. De neus van een beer is het beste reukorgaan van een wildlife dier aldus de gids maar kennelijk hebben ze van hun eigen geur weinig last. Met mij zijn er veel die dit zullen herkennen. De jager heeft maar een ander onderkomen gezocht om een mogelijke confrontatie met deze beren uit de weg te gaan. Want als ze uiteindelijk wakker worden na een winterslaap knort het buikje van de beren weer volop en kun je maar beter even niet in de buurt zijn.  

Behalve de beren ook vele bald -eagles ( Amerikaanse zeearenden) gespot die veelal de restje vis van de beren wisten te vinden en te verorberen. Zij maakten het zich deze dag gemakkelijk en ‘why not’ zou Herbert hebben gezegd. Gemak dient de mens maar ook de bald-eagle.  
 

Waanzinnig mooi om dit mee te mogen maken en te ervaren en om nooit te vergeten. Ik heb normaal niet zoveel met groepsreizen en gidsen omdat je dan regie hebt over de dag en wat je gaat doen maar in dit geval was onze oranje clown de juiste persoon op de juiste plek. Wildlife in Alaska op z’n best en dit deed er even toe vandaag.  Nature is beautiful.