Niet de bestemming maar de reis

Gisteren, maandag 6 september een lange dag reizen per trein. Aangekomen begin van de avond in Saint-Jean-Pied-de Port in Zuid Frankrijk, vertrekpunt van deze Camino Frances. 
Moe van het reizen en zitten in overvolle treinen na inchecken in m’n eerste hostel even goed eten en een biertje. 
Slapen in een hostel is een uitdaging. Veel kerels van mijn leeftijd die na enkele biertjes snurken of hun leven er vanaf hangt. En misschien doet dat het ook wel.
Ontmoeting van de dag was met 3 in het wit gestoken wat oudere dames ( en dan bedoel ik duidelijk boven de 70 jaar). In de boemeltrein van Bayonne naar Saint Jean was nog een plekje vrij in een 4 zits opstelling en zij waren maar al te graag bereid de vele tassen van de 4e zitplaats te halen om een praatje  te maken. Omdat zij enkel Frans spraken en mijn Frans niet verder reikt dan camping Frans… baquette, jambon, du lait en la vache qui rite werd het gesprek ondersteunt door veel handen en voeten werk. Zij waren onderweg van Parijs om gezamenlijk pelgrims te kijken. Geen idee waarom maar zij vonden dat leuk en maakten er een paar daagjes uit van. Ik vond het maar vreemd maar zij vinden mij en de andere pelgrims vreemd en bezienswaardig. Ieder zijn meug zal ik naar zeggen. 
s’ Avonds op tijd op bed en ik op de bovenste etage van een stapelbed. Het was even geleden maar het bedje was prima en alleen de ‘snurkers’ veroorzaakte een lange wakkere nacht. 
Vanmorgen rond 05.30 opgestaan en om 06.00 lopen. Tot bijna half 8 donker in het zuiden van Frankrijk. De wandeltocht ging van St Jean naar Roncesvalle en was meer dan pittig. Ben heel wat gewend maar de tocht over de Pyreneeën met een stormachtige tegenwind was zwaar. Schijnt overigens ook 1 van de zwaarste etappes te zijn en dat wetende stemt me meer dan tevreden dat deze achter de rug is. Rond 14 uur aangekomen in het klooster van Roncesvalle en gelukkig bedden genoeg. Ook vannacht weer met zo’n 30 m/ v op zaal. Heb er nu al zin in. 
Onderweg kennis gemaakt met diverse andere pelgrims. Veelal leuke pelgrims van ‘al over the world ‘. Zelfs in deze Corona tijd. Leuke en aardige mensen zonder moeilijke en diepzinnige gesprekken. 
Prima dus want ik ben zelf ook niet iemand die gelijk het achterste van z’n tong laat zien/ horen. In het begin zo’n  10 km samen met 2 jonge gasten van midden 20 opgetrokken maar heb ze uiteindelijk maar laten gaan. Dan besef je maar al te goed dat je zelf geen 20 meer bent. 
Nu zo even een biertje en eten en dan ook straks maar niet te laat naar bed. Met z’n allen proberen er ook vannacht maar weer het beste van maken.