Camino 25

Hoezo en waarom…vraag ik als een jongemeid uit België van midden 20 mij vertelt dat dit haar 5e Camino is. ‘Gewoon omdat het kan’, zegt ze met een glimlach. 
Ze is voornemens de prestatie  van haar opa te evenaren die de Camino 25 keer gelopen heeft. Opa is nu 75 en vanwege gezondheidsredenen laat hij nu verstek gaan. 
Ze loopt 2 weken van de Camino samen met een vriendin en gaan dan weer naar huis. Werk en school maken dat ze de Camino ‘ in delen’ loopt. Het is voor haar vriendin de eerste keer en ze vindt het geweldig. Ze lopen met hun lichte gewicht als veertjes en hebben als eigen gewicht niet zoveel mee te nemen als bijvoorbeeld schrijver dezes maar de rugzak van zo’n 10 a 12 kilo moeten ook zij mee torsen. Respect voor de positieve wijze waarop zij er mee omgaan. Niet zeuren en mekkeren maar vanaf de vroege uren kleppend en lachend lopen, lopen en nog eens lopen. Een andere Bulgaarse die regelmatig samen met hen oploopt heeft op haar linker onderbeen ‘stay positive’ getatoeëerd en zij is dan ook een vrolijk en positief  voorbeeld voor veel andere camino lopers.  

Dezelfde route steeds weer … kan me er niets bij voorstellen. Na de Camino Frances naar Santiago zijn er naar mijn overtuiging veel andere ook mooie tracks en routes te lopen. 
En toch kom ik dagelijks pelgrims tegen die de Camino vaker hebben gelopen. Al eerder heb ik King Arthur genoemd en ook Jed, een schot uit Edenburg heeft de Camino al een keer eerder gelopen.

(Jed, de Schot hier rechts op de foto) 

En als ik hem soms zie lopen en pauzeren snap ik niet dat hij dit ‘fijn’ vindt. Tijdens de rustpauzes na het bereiken van de top van een berg of heuvel steekt hij steevast een sigaret op. Met een vuurrood hoofd ( wat ik wel herken bij mezelf) roept hij dan yes, yes, yes … this feels so good. Daarnaast neemt hij tijdens de lunch regelmatig een biertje 🍺 en ook dat weerhoudt hem niet van wandelen. Wel is hij bij aankomst bij het eindpunt van de dag total loss. En het gevoel van total loss zijn herken ik wel maar gelukkig voor mij geen sigaretten en biertjes tijdens de tocht. Bij aankomst is vaak wel m’n eerste gang naar de tap voor een heerlijk koel groot glas bier. Inmiddels is Jed na een week afgehaakt. Het yes, yes, yes is gevolgd door een no, no, no. De benen wilden niet meer zei hij. Beide met een rood hoofd heb ik op een avond lachend afscheid van hem genomen na een paar heerlijke koele ‘sapjes’. 
Dagelijks heb ik wel momentjes waarop ik me afvraag waar ik in vredesnaam mee bezig ben. Hoe gek kan een mens zijn om de Jacobsroute voor z’n plezier te lopen. Maar ook elke keer ervaar ik weer de positieve energie die de Camino oplevert. Beloningen van geweldige landschappen, oorverdovende stiltes en schitterende zonsopkomsten. Wat is de schepping van onze wereld meer dan mooi op vele momenten van deze ‘reis ‘.

Een derde van mijn Camino zit er op en nog heel wat kilometers te gaan.  Elke dag krijgen we kadootjes vertelde een Nederlandse jongedame me. Ze heeft gelijk, adembenemende kadootjes. Ik blijf ze voorlopig nog wel even uitpakken en heb er zin in.