Leef je dromen

'Droom niet alleen over je leven maar leef ook je dromen’

Was weer eens tijd voor een blog(je). Het was tenslotte al weer een tijdje geleden maar helemaal verstoten van enig nieuws uit het land van belofte,  Kosovo,  hoefde echter geen sprake te zijn.  Dagelijks bericht ik nl nieuws en foto’s via andere ( nieuwe) media zoals Twitter en Facebook.  Naast deze blog zal ik ook enkele foto’s plaatsen die ik al eerder op FB en Twitter heb geplaatst. Vaak zijn dit foto’s van mensen/ dieren/ situaties die ik onderweg tegen kwam in Kosovo of een ander Balkanland.

Land van belofte omdat vele Kosovaren het als zodanig beschouwen. Belofte maakt tenslotte schuld en vandaar dat veel Kosovaren nog steeds het gevoel hebben te wachten op iets wat wellicht nooit helemaal zal komen. Dat heeft dus alles te maken met ‘ vrede’ en ‘ rust’ in de Balkan. Dat deze vrede en rust veelal als een utopie gezien wordt kan ik inmiddels volledig begrijpen. Zolang het verleden in de Balkan  de toekomst inricht en bepaalt, waarbij macht en eer de drijfveren zijn van velen en vooral de machthebbers is het maar zeer de vraag of het ooit zover zal komen. Maar standvastig zijn en geloof houden in datgene wat je wilt bereiken maakt dat de belofte ook doet hopen en hoop doet leven. En dat doen we ook hier in Kosovo… Leven!

Nog 2 maand en dan bezit ik in de missie Eulex de status EOM= End Of Mission. Ik moet zeggen dat het dan ook mooi geweest is. Een jaar missie met als gevolg een jaar van huis en in den vreemde is niet niks. Ik heb het allemaal gevoeld en beleefd en ik niet alleen. Ook Elly en de kids kunnen er hun portie over mee spreken. Fantastische job en fantastische collega’s en niet te vergeten veel fantastische Kosovaren. Ik kan zeggen dat ik er een internationale familie bij heb gekregen. Deze familie bevindt zich naast Kosovo in alle uithoeken van de wereld en is dus niet een familie waar ik straks dagelijks bij op theevisite zal gaan maar een familie die ik in m’n hoofd en hart zal blijven ‘ dragen’.  

De laatste maanden zijn voor m’n gevoel snel gegaan en dat komt o.a. door de ( drukke) werkzaamheden binnen de missie afgewisseld met buitenland trips in de weekenden, soms een weekje thuis en de zomervakantie. Daarnaast is het hier in de Balkan gedurende de zomermaanden erg warm en dus meer dan heerlijk. Zeker als je dagelijks de klaagzangen vanuit Nederland over het Nederlandse weer leest. De warmte hier is vermoeiend maar goed vol te houden en ik begrijp nu ook heel goed dat de mensen hier in een heel ander (lager) tempo leven en werken. Wil je het hier volhouden zul je je wel moeten aanpassen aan de omstandigheden. In de winter maar zeer zeker ook in de zomer.  Kunnen wij nog iets van leren in het Westen waar vaak alleen de agenda’s het tempo bepalen en niet de externe omstandigheden. Andere kant van het verhaal is natuurlijk dat de productie in alle opzichten ook laag is…en dat past ons in het Westen weer iets minder. Misschien dat we voor het ideale tempo ergens in het midden zouden moeten uitkomen. 

In de zomervakantie ben ik met Elly en Elisa naar Kreta geweest. Heerlijke vakantie gehad met tropische temperaturen. Vaak zo rond de 40 graden en van veel zien en beleven is dan ook maar weinig terecht gekomen. Wel veel relaxen aan the beach en boeken lezen. Dikke prima dus. Een enkele keer lukte het ons wel om een cultureel en/ of historisch uitstapje te maken zoals een tweedaagse naar een klein vissersdorpje aan de andere kant van het eiland. Zo’n 150 km en bergje op en bergje af. Tussendoor even tanken en pinnen zo was het plan. Wel…..dat tanken viel nog niet mee omdat het ons  gewoon gebeurde dat er meerdere benzinestations ‘ out of patrol ‘ of ‘gesloten’ waren en je dan moet hopen dat je tijdig een ander station vindt. Ook pinnen ging mij deze keer slecht af. Halverwege het eiland in een village de pas in een muur gestopt en vervolgens niets terug ontvangen. Even speelde het door m’n hoofd dat Griekenland al bezig was enige Europese steun binnen te halen maar…dat liet ik toch maar snel weer varen. Zoveel stond er nu ook niet op deze rekening. Gebeld met Griekse bank en na enkele keren doorverbonden…tut..tut…tut. Dan dus maar eigen bank gebeld en alles geblokkeerd. Gelukkig nog extra plastic cards en weer verder dus. In een vissersdorp op uitnodiging van en met een Griekse Eulex collega en diens familie een weekend doorgebracht. Zijn naam? Papadopoulos natuurlijk. Prachtige kerel die alles tot in de puntjes geregeld had. Kamer in hotel aan- en zelfs bijna boven zee en ’s avonds heerlijk ‘vis’ maaltijd afgesloten met Griekse raki .  Top weekend met fijne Griekse familie. Saillant detail is dat ten tijde van dit weekend het item Griekenland hoog op de agenda van de EU stond. Wel of geen  financiële steun…mijn Griekse vriend ( 49 jr) was overigens al vanaf z’n 45^e jr met pensioen en werkt nu op contract basis voor de EU. Ik laat het noemen van de inkomsten maar achterwege omdat dat dan wellicht het enige zou zijn wat zou blijven ‘hangen’ van deze blog. Laten we het er maar op houden dat ik er meerdere maanden voor moet werken. Opgemerkt dat ik niets te klagen heb.

Inmiddels dus al weer enkele weken terug in Kosovo en straks nog 1 weekje Nederland waarna ik de laatste 5 weken in de missie Eulex zal werken. In dit weekje Nederland de eerste gesprekken over wat ik in het noorden van Nederland weer bij de Politie kan en mag gaan doen. Er is veel veranderd en er staat veel te veranderen. Politie Nederland is in beweging en beweging is goed. Stilstaand water gaat tenslotte ook stinken. En natuurlijk hoeft het niet altijd een waterval  te zijn.. maar helemaal stilstaan, nooit!  Ik ben het in ieder geval niet van plan en bewegen past me wel en ik ben benieuwd binnen welke beweging ik weer een schakel(tje) kan zijn. We zullen het zien.

Het gaat in het conflict tussen Kosovo en Servië vaak over etniciteit en grenzen en over het verleggen van deze grenzen.  Eigenlijk dus iets wat me altijd heeft geboeid en bezig heeft gehouden. Niet zozeer alleen de landsgrenzen als wel de grenzen die het maken dat we met elkaar op deze planeet zo goed en kwaad als het kan met elkaar samenleven. Betekent dus allemaal een beetje inschikken in datgene wat we belangrijk vinden. Leven en laten leven. En of het hier ooi zover zal komen…zoals al eerder gezegd…hoop doet leven.

Binnenkort meer over enkele inhoudelijke zaken die ik hier in Kosovo meegemaakt heb. Zaken waarover ik  overigens zeer globaal zal berichten. Dat heeft dus nog steeds alles te maken met de veelal etnische gevoeligheden hier in Kosovo. Dat is wel gebleken uit de hevige onlusten in juli dit jaar waarbij een  collega van de Kosovo Police vermoord is en een grenspost volledig vernield werd. Dagelijks bericht ik overigens op Twitter en Facebook vanuit de media over allerlei algemene feiten die interessant zijn in de relatie Kosovo en Servië.  

Mijn missie in Kosovo begon met een droom…die droom  zit er bijna op en ik ben blij hem geleefd te hebben .

‘Droom niet alleen over je leven maar leef ook je dromen’