Broodje Aap in een Missie

2 oktober 2011 - Pec, Servië

 

Onder bestuur of ondersteund door de UN/ United Nations betekent dat missieleden vanuit de hele wereld de verschillende missies ondersteunen en mensen leveren. Ook vanuit verschillende werelddelen en  landen zoals  Zuid- Afrika, de Aziatische landen, India en Pakistan. Dat is iets wat ook nu nog het geval is.

BROODJE AAP

Vanuit Kosovo leverde dit enkele broodje aap verhalen op over bijzondere en soms hachelijke situaties. Of het allemaal waar gebeurd is weet ik niet. Het is zeker ook niet bedoeld is om landen, mensen en/ of missies ‘te kijk’ te zetten. Daar is het missiewerk veel te belangrijk en zinvol voor. Omdat enkele verhalen gewoon te leuk zijn om in de vergetelheid te raken heb ik ze opgeschreven. Not for the Sunday morning but for other times during day or night…..

Verenigde Naties- Nazies. Zo beleefde ik zelf tijdens een training voor deze missie het volgende. In een oefening moest ik een Nederlandse burgemeester ‘spelen’ waarbij ik  een persoonlijke ( Nederlandse) ‘vertaler’ kreeg toegewezen die alles in het Engels moest vertalen.  Op een gegeven moment betoogde ik vurig over de Verenigde Naties…..Als je het uitspreekt heb je het dus behalve over naties ook over nazies…..Omdat er in de groep ook enkele Duitsers meespeelden kreeg ik na de oefening van een ontstemd uitziende duitser de vraag of ik het in mijn betoog steeds had gehad over de nazies…waarbij hij mij verzekerde dat dit toch nog steeds zeer gevoelig lag bij veel mensen…. Ik reageerde enigszins geschrokken en zei hem dat het de Nederlandse vertaling was van United Nations…. Hij keek me lachend aan en zei me dat het maar een grapje was….Duitsers en humor…..

VEHICLE-CARS. Verhaal van een Pakistaanse politiechef die in de missie was begonnen en een auto ter beschikking kreeg. In de begintijd van de missie ( nu zo'n 10-12 jr geleden) kreeg elk missielid de beschikking over een grote 4 wheel drive vehicle. Ik zeg bewust vehicle omdat car in Kosovo de betekenis heeft van de ballen van het mannelijk geslacht. Neemt niet weg ik dat me nog regelmatig vergis en in m’n missie-engels spreek over my car en all those car- accidents, car parking etc…en dat de Kosovaren dan nog vaak in de lach schieten is dan ook geen wonder. Nu is het woord schieten hier in Kosovo ook iets waar je niet vrolijk van wordt. Bij elke feestje of iets wat daar voor door moet gaan wordt vuurwerk afgestoken en/ of geschoten. Het linke is dat je niet altijd in de gaten hebt of het vuurwerk is of dat er met scherp geschoten wordt. Ik heb zelf enkele keren van dichtbij meegemaakt dat er met een vuurwapen in de lucht werd geschoten. Dat de omhoog geschoten kogels ook weer naar beneden komen hebben ze kennelijk niet in de gaten. Afgelopen jaarwisseling zijn er door dit fenomeen nog enkele gewonden gevallen...door weer neerkomende kogels. Het zal wel iets met machogedrag en cultuur te maken hebben maar het wordt volgens mij tijd dat deze traditie beeindigd wordt. Binnen de Kosovo Police zijn ze op dit punt goed bezig. Een operational plan dit aan te pakken werd deze zomer van kracht. In een aantal gevallen heeft dit al tot mooie successen en inbeslagname van wapens geleid.

FIRE ARMSFIRE ARMS

De hierboven bedoelde Pakistaanse politiechef had de sleutels van z’n vehicle ontvangen met de bedoeling dat hij een opdracht zou gaan vervullen. Bleek dat deze man geen rijbewijs had en dat was volgens hem ook niet nodig omdat hij in Pakistan als politiechef altijd een chauffeur had gehad en zelf nooit hoefde te rijden. Dat was hij zo gewend bij de politie en hij was niet van plan deze zienswijze te veranderen.  Bij het invullen van het vragenformulier  had hij dan ook gewoon bij rijbewijs JA ingevuld omdat hij van mening was dat zijn toekomsige chauffeur in Kosovo een rijbewijs diende te hebben. Nu is het zo dat elke politieman/ vrouw in de missie een LA ( language Assistant) toegewezen krijgt en deze heeft vaak wel een rijbewijs. Zo heeft deze man gedurende zijn missietijd dus altijd een LA en een chauffeur gehad. Dus achteraf is het toch nog goed gekomen. Het hebben van een rijbewijs zegt in Kosovo overigens niet zo veel gezien de wijze waarop het onder toezicht/ lesrijden binnen de wetgeving hier in Kosovo is georganiseerd. Niet 'goed' dus. Bezit je de vaardigheid om de letter L van de andere letters in het alfabet te onderscheiden dan plak je deze op het dak van je vehicle en kun je als autorijschool aan de bak. Ongelofelijk maar waar. Verder hebben ze hier de tijd gekend (zo is me als waarheid verteld)  dat je bij de aanschaf van 2 pakken waspoeder een rijbewijs kado kon krijgen. Is natuurlijk onzin maar dagelijks in het verkeer kan ik me niet aan de indruk ontrekken dat er wel een kern van waarheid in moet zitten. Veel Kosovaren rijden abominabel slecht en zeer verkeersgevaarlijk. Plus dit op met de zeer slechte staat van onderhoud van de wegen en de oude en rammelige vehicles en je bent verzekerd van veel verkeersongevallen met vaak fatale afloop. Zo hebben we dit jaar in 2 maanden tijd in de region Peja te maken gehad met 20 dodelijke verkeersslachtoffers. De politie en dan met name de traffic police doet wat ze kan maar tegen vaak en veel stupide verkeersgedrag is geen kruid gewassen. Er zal tussen de oren van de Kosovaren iets moeten veranderen. Ik zeg gekscherend wel eens dat ze het gen om verkeersveilig te denken missen. Gekscherend zeg ik maar ook hier zit een kern van waarheid in…ze hebben het gewoon vaak echt niet in de gaten. Blijft dus een belangrijk punt van zorg en aandacht. En als het ergens verbeterd kan worden is het wel hier.

TRAFFICTRAFFIC

SLEPEN. Zo blijkt ook het volgende verhaal op waarheid te berusten. Gaat over twee Afrikaanse chauffeurs en missie- vehicles. Nadat een van de chauffeurs een ‘ lekke band’  had gekregen met zijn vehicle regelde hij dat een college missielid, zijn maatje, hem op ging halen. Nadat z’n maatje halve dag zoekende was geweest waar de pechvogel stond ( kaarten en ‘ maps’  was nog niet echt van de grond gekomen in die tijd) werd de kabel aan beide voertuigen vastgemaakt. Nadat deze klus geklaard was stapten beiden in voorste en dus trekkende voertuig. Laat zich raden wat er geburde. Enkele tientallen meters verder belandde het achterste voertuig op de kop in de naast de weg gelegen sloot en de chauffeur van het trekkende voertuig had alle mazzel van de wereld dat deze niet ook in de sloot belandde. Beiden begrepen er niets van hoe dit nu had kunnen gebeuren. Dat een rijbewijs en logisch nadenken niet in alle landen van hetzelfde niveau is en was werd door dit voorbeeld weer eens duidelijk bevestigd.

ESCAPE UNIT. Aantal jaren geleden werd de escort unit van een prison hier in Kosovo de escape unit genoemd. Waarom dat zo was laat zich raden maar een klein voorvalletje kan ik niet nalaten te beschrijven.  Inmiddels is er veel ten goede veranderd en is ontsnappen er voor veel gevangenen niet meer bij. Zowel in bewaking als transport van gevangenen is de situatie inmiddels deels conform de geldende ( Europese) standaard ingericht.  Voorbeeldje van de wijze waarop en waarom gevangenen in het verleden konden ontsnappen is bijvoorbeeld de volgende. De Indiase VN medewerkers die als chauffeur en begeleider van een kleine bus optraden transporteerden op enig moment enkele arrestanten van een police- station naar de prison. Arrestantenbusjes waren geen personenbusjes maar oude Vw transporters waar de prisonars in de ‘ bak’  geladen werden. Om veiligheidsredenen dus vaak niet geboeid. Tijdens het transport werd er bij een supermarket nog een boodschap gedaan of werd er gegeten. De begeleiders verlieten beiden de vehicle die van buiten afgesloten werd. Bij terugkomst bleken alle prisoners ontsnapt te zijn…De begeleiders waren vergeten dat je de bus ook van binnenuit kon openen. Uit de analen blijkt dat dit soort incidenten regelmatig voorkwam. Je kunt het je eigenlijk niet voorstellen maar het blijkt wel degelijk waar te zijn.  

ESCAPE UNIT
EIGEN VEHICLE. Zo kende men in de UNMIK tijd de situatie dat ieder missielid een eigen vehicle, in gebruik kreeg. Zo ook een Afrikaan die een jaar lang de beschikking kreeg over een grote 4 wheel drive vehicle. Wel is even goed te noemen dat in dit land, Kosovo, het heel nuttig is om deze grote vehicles ter beschikking te hebben. De wegen zijn namelijk vaak zeer slecht en zeker in een gebied als Peja/ Pec en omgeving rij je veel in the mountains en zijn de meeste wegen niet verhard…en door de wisselende jaargetijden vaak moeilijk en nauwelijks te berijden. Na z’n end of mission ( EOM) had deze Afrikaan de uitcheck procedure doorlopen en is hij vertrokken richting thuisland. Na zijn vertrek bleek echter al gauw dat niet alleen hij maar ook z’n vehicle weg was. Onderzoek leverde op dat deze man met z’n vehicle onderweg was gegaan naar z’n vaderland en dat hij in de veronderstelling verkeerde dat hij dit voertuig bij vertrek ( dus na z’n EOM) mocht behouden. Aan de grens ergens in Griekenland stond hij al klaar om met z’n vehicle de overtocht te maken naar het andere contingent. Uiteraard kon dit ‘ recht’ gezet worden en is de auto weer teruggehaald binnen de missie. 

VEHICLES/ CARS

DOGS. Zoals ik al vaker in blogs en / of tweets/ facebook heb gezegd kennen we hier in Kosovo het fenomeen van erg veel en vaak gevaarlijk loslopende honden. Honden doen ook meer dan blaffen alleen en vandaar dat er meerdere keren per jaar vele jonge puppies in en rond de steden en villages aangetroffen worden. Van een bepaald soort hond hebben zeer hier erg veel. Het is volgens mij ( maar ik ben niet echt een kenner) geen  echte rashond maar ze zijn wel erg groot en je zou het een kruising kunnen noemen van een Duitse Herdershond en een Sint Bernhard. Verder lopen er vele bastaards rond, soms erg lief en soms ook erg kwaad….Uiteraard heb ik nog steeds over honden. Enkele keren per jaar wordt er in de diverse Regio’s het project ‘ elimination streetdogs’  gedraaid. Het is een volgens de Kosovaren noodzakelijk middel om zich te ontdoen van de ‘ gevaarlijke honden. Elke keer weer hoor je de ‘ jagers’ en politiemensen het project goed praten omdat er ooit kinderen zijn doodgebeten door straathonden. Nu zal dat ook zeker het geval zijn maar zolang ik hier in Kosovo werkzaam ben heb ik nog niet één zo'n geval meegemaakt  Dus van heel veel zaken is zeer zeker geen sprake, maar ik begrijp dat ook één zaak teveel is. ‘ Elemination Streetdogs’  betekent niets meer en niets minder dan dat er ‘ jagers’  vergezeld van politiemensen op pad gaan om ‘ streetdogs’  dood te schieten. Dat de kofferbak van een dienstauto dan vrij snel vol ligt met dode honden is dan duidelijk. Nu kennen we vanuit de UNMIK tijd het verhaal dat een missielid/ politieman vanuit het Aziatische land, Birma, eens een keer mee op pad ging gedurende zo’n project. Dit missielid was van huis gewend om op honden te jagen omdat….ze die bij hem in het thuisland op de menukaart hebben staan. Een geheel andere invalshoek om op honden en te jagen maar wel één met dezelfde ‘ outcome’…dode honden. Het laat zich raden waar het verhaal naar toe gaat…Normaal gesproken werden en worden de dode honden naar een plek ergens achteraf in the ‘nature’ begraven. Dit omdat er hier niet echt een ‘ plan’  voor is. In deze casus vroeg  de Birmees  of hij enkele honden mocht uitzoeken om deze te bereiden als ‘ maaltijd’. Bizar voor ons als West- en Oost Europenen maar feit is dat de Aziaten hond op de menukaart hebben staan en het een delicatesse vinden. Hondenvlees wordt over het algemeen gedroogd gegeten en,  smaakt als konijn, of misschien als het vlees van een kalf, maar dan droger. Voor het eten wordt meestal een kruising tussen een Chinese hond (bij voorkeur een Chowchow) en een Sint-Bernard ( heb je de Sint Bernard weer) met een leeftijd van 6 tot 12 maanden gebruikt  Het is maar dat we het weten. Of er in dit geval door de Birmees nog hond gegeten is vertelt het verhaal niet.

DOGSDogs

FAX. In het begin van de UNMIK tijd hadden de collega’s 24/7 shifts. Nachtdienst behoorde daar dus ook bij en als je bureaudienst had kon het voorkomen dat je ‘binnendienst’ had waarbij je dan diverse communicatiemiddelen ter beschikking had. De algemene gedachte was dan dat je deze ‘middelen’ ook kon bedienen. Dat niet voor iedereen gold moge duidelijk worden uit het volgende ‘kort’ beschreven voorbeeld. Tijdens een nachtdienst werd door een missielid uit Ghana een fax- formulier verstuurd naar de Police Operation Room (POR). Aan de ene kant werd het A-4tje er in gedaan en die rolde er aan de andere kant vervolgens weer uit.  De meesten onder ons herkennen dit wel. Zo rond de klok van 01.00 ’s nachts kwam het eerste fax-formulier binnen op het POR verstuurd vanaf een bureau X, ergens in de Regio. Om ongeveer 07.00 die nacht rolde het ‘zoveelste’ identieke fax- formulier binnen op de POR. Omdat met niet wist wie deze fax verstuurde en omdat men op het verzendstation/ bureau telefonisch geen contact kon krijgen bleef dit dus bijna de hele nacht zo doorgaan. Bij de afslossing de volgende morgen rond de klok van 07.00 uur kreeg men uiteindelijk contact met het betreffende station/ bureau. De ochtenddienst was verteld dat men de hele nacht had geprobeerd een fax- formulier te verzenden maar dat deze er iedere keer weer uitrolde, onwetend dat de faxgegevens wel verzonden werden.

FAX

‘I put it in en pushed on the button TO SEND…but it came OUT again….I tried it again and again and again…..’

 

 

Foto’s