Kosovo Goodbey !

28 oktober 2011 - Pec, Servië


Het jaar zit er bijna op. Terugkijkend is het razendsnel gegaan. Tijdens het jaar en dan vooral de winter dacht ik er wel eens anders over...missen van het belangrijkste in mn leven, El en de kids at Home, de eenzaamheid, de kou, geen elektrisch etc.

De regelmatige vluchten naar huis en de prima zomer hier hebben echter veel vergoed. 

Bureauwerk

Ik krjjg vaak de vraag of de missie 'zin' heeft gehad. En daar kan ik volmondig ja op antwoorden. Het heeft zeker zin gehad. Dat ik hier een rol heb gehad binnen Eulex, de kosovo Police, de diverse NGO's en de lokale bevolking heeft zin gehad. Ik ben op m'n eigen wijze ( en eigenwijze) een schakel geweest tussen organisaties en mensen. En dat werd gewaardeerd. En dan heeft het zin en doet het er toe. Of we uiteindelijk het doel hier in kosovo bereiken....? Ik weet het niet en volgens mij weet niemand dat. Natuurlijk, we doen allemaal ons best en we hebben uitstekende 'aims'... maar of het lukt...de toekomst zal het leren. Ik heb daar in eerdere blogs en m'n voorlaatste blog over 'Arkan en Schieten is wel het laatste dat je doet' genoeg over gezegd.

Er zijn in het afgelopen jaar veel momenten geweest waar je als je als mens en politieman door 'geraakt' wordt zoals de dood van 2 kleine jongetjes van nog geen 10 jaar oud die tijdens een overstroming vee moesten begeleiden langs een riviertje...ouders laten hun kids vaak deze werkzaamheden doen en hebben geen benul van gevaar...jongetjes zijn kilometers verderop teruggevonden. Daarnaast nog de 2 kleine kinderen die omkwamen bij een woningbrand. Naar de oorzaak wordt nog onderzoek gedaan maar de vraag over 'verantwoordelijkheid van ouders'  speelt hierin ook een belangrijke rol.

Daarnaast wil ik er de volgende twee momenten uit lichten omdat ik ze als meer dan indrukwekkend heb ervaren en omdat het momenten zijn die je nooit meer kwijt raakt. Het is als de kast met vele laatjes...in elk laatje bevindt zich een voor jou belangrijk incident of gebeurtenis en jij moet zorgen dat je de regie hebt over deze laatjes...jij bepaalt wanneer ze open en weer dicht gaan...Belangrijk is dat je er mee om leert te gaan en voor mij is schrijven een manier...

1. De moord op een lokale politieman in m'n gebied. Terwijl ik 'Vilagio Italia' met collega's en de liaison officieren van KFOR een pizza zat te eten kregen we het bericht dat een collega van de Kosovaarse Politie ( KP) was doogeschoten in zijn woning terwijl hij met familie thee zat te drinken. Vanuit de buitenzijde van de woning is met een 'vuurwapen' door het raam naar binnen geschoten is werd hij dodelijk geraakt. Dat dit een schok betekende voor de rest van de aanwezigen in het huis lijkt me evident. Uiteraard zijn wij direct ter plaatse gegaan en pizza gelaten voor wat het was. Onze taak is nl. Monitoren, Mentoren en Adviseren ( MMA) van de collega's van de KP. Dat kun je doen tijdens de briefings en meetings op de bureau's maar nog beter is te zien en ervaren hoe het er aan toe gaat als je met  'de poten in de modder' staat. Dat geldt overigens ook voor onze en vele andere organisaties thuis in Nederland. Op de 'Crime Scene' aangekomen stond onze plaatselijke Engelse IPO en een collega van de KP ons al op te wachten. De collega van de KP stond er kennelijk om de PD te 'bewaken'. We zagen ter plaatse op en bij de PD lokale dienders, de Regioleiding, familie en nog enkele ons onbekende andere personen. Van een afgezet PD met lint was geen sprake en het geheel deed chaotisch en ongeorganiseerd aan. Na enkele minuten ter plaatse de zaak aanschouwd te hebben zagen we een grote groep van zo´n 20 mannen in burger aankomen. Hierbij werd de collega van de KP ter zijde geduwd en liepen deze mannen richting PD en de woning in. Bleek dat de doodgeschoten collega tijdens de Kosovo War van 1999 lid geweest was van een groep van de UCK, het Kosovo Bevrijdingsleger. En dit waren z´n voormalige 'maten'. Moet ik meer schrijven...ik denk het niet. Uiteindelijk is deze moord tot nu toe nog niet opgehelderd. En dat voelt niet goed in een regio waar bijna alle andere moorden zijn opgelost. Ook een moord op een collega- politieman wil je opgelost zien. Het onderzoek is echter nog in volle gang ('ongoing' zoals ze het hier noemen) en mijn gevoel zegt me dat een oplossing in het verschiet ligt. Ik zal het nieuws hierover blijven volgen. Daags na het incident vond de begrafenis plaats. In een 'moslim society' is dit gebruikelijk. De bijeenkomst was Indrukwekkend, in aanwezigheid van overweldigend veel collega´s uit het hele land, veel lokale bestuurders en politieke leiders en daarnaast uiteraard de diverse emotionele toespraken. Ik heb enkele foto´s bijgevoegd om te ´schrijven met licht´ wat we meemaakten deze dag. De kist met de vlaggen, de ceremonie met betrekking tot de vlaggen zoals het geven van de vlaggen aan de familie, de kist met daarvoor een collega KP die een grote foto van het slachtoffer in de hand hield, het dragen van de kist door collega´s en op de begraafplaats zelf de salutschoten...  Het geheel werd opgenomen en op de TV werd hier uitgebreid verslag van gedaan.

kist en coll met fotoColl KPPol car in frontVrt en collDragen kist met Alb FlagSaluut schoten

Noot Jack: Enkele foto's zijn vanaf de TV gemaakt en van 'magere kwaliteit'.

2. de dood van onze collega Dick Haveman in Baflo, Groningen. Toen dit gebeurde zat ik te skypen met het thuisfront en moest ik het zoals vele anderen doen met de tweets op twitter en van wat Elly me vertelde. Dat ik met tranen in de ogen achter de PC zat en me verschrikkelijk eenzaam en machteloos voelde is iets wat velen zullen herkennen. Of je nu thuis in Groningen zit of hier in Kosovo bent...je voelt je verslagen en bent machteloos, verdrietig en boos als een collega zoiets overkomt. Ik kende Dick van een aantal ontmoetingen die ik met hem had gehad vanuit mijn tijd in Zuidhorn en we hadden een aantal geanimeerde gesprekken over 'zijn omgeving' Bierum en Godlinze. Ik ken deze omgeving via familie en zo hebben we destijds op een fijne en relaxte manier met elkaar kunnen kletsen. Dick was een fantastische collega en een meer dan fijn mens. De wijze waarop afscheid is genomen van Dick was ongelofelijk indrukwekkend, waardig en mooi. Verdriet, boosheid, respect en trots waren gevoelens die door elkaar raasden gedurende deze dag. Ondanks alle verdriet was het een dag waar iedereen met een warm en trots gevoel op terug kan zien. Ik heb het heel erg lastig gevonden om er goed mee om te gaan op zo´n grote afstand. Uiteraard veel met Elly gesproken via Skype en met collega´s in Groningen en in de missie het trieste gebeuren gedeeld. Uiteraard heb ik de uitzending op TV gevolgd. Niet thuis in mijn appartement in Peja want daar was net op die dag weer een langdurige stroomstoring. Ik zat in een koud, rokerig en druk internetcafe en kreeg de beelden hortend en stotend binnen...dat paste wel bij mn gevoel deze dag. Hortend en stotend..dat gold ook voor mij en ik zat met rode en betraande ogen achter de oude PC en liet de 'niet begrijpende blikken' van de andere bezoekers maar voor wat het was...ik had deze dag meer te doen met mezelf, met Groningen, de famile van Dick, de naaste collega's en alle andere betrokkenen. De wijze waarop ook op deze trieste dag de ceremonie voor, tijdens en na de dienst in de Martinikerk voltrok bezorgde me flashbacks van die koude dag in November hier in Kosovo.

Dick HavemanDienst Martinikerk Dick HavemanVlag halfstok MartinitorenComputerFrontpage RTV NOORD

Noot Jack: Alle foto's zijn vanaf de TV gemaakt en van 'magere kwaliteit', maar omdat dit op deze dag mijn 'beelden' waren heb ik hier bewust voor gekozen.

Beide incidenten deden en doen me nog regelmatig kippenvel bezorgen. Ook doen ze me relativeren. Het is niet altijd ´vanzelfsprekend´ in ons werk om gezond weer thuis te komen...Daarom moet je het leven 'pakken' dat je aangeboden krijgt. M'n credo is dan ook:' Leef je leven en geniet want in elke dag zit wel iets dat de moeite waard is.'

Het zit er op. Naar huis, home, naar m'n gezin, naar Grunn. Ik heb een fantastische ervaring opgedaan dit jaar en deze ervaring neem ik de rest van m'n leven mee en in alle stappen die ik nog hoop te mogen doen. Ik ben El en de kids ongelofelijk dankbaar dat ze me de kans hebben gegeven mn droom te verwezenlijken. Zonder hen had ik het absoluut niet gekund. Het jaar was mooi maar het is ook mooi geweest.

Home! Let me go home!
Home is wherever I'm with you!

Home

http://www.youtube.com/watch?v=sRA5S59KjwY&feature=related

Kosovo, Peja/ Pec...het was me een genoegen, Goodbey !

LOG BASE PEJA/ PEC

Jack

 

 

 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

7 Reacties

  1. Roel:
    28 oktober 2011
    Hoi Jack,
    Net even je roerende momenten met de nodige eigen gedachten gelezen. Goed jaar voor jou geweest en natuurlijk heeft het zin gehad. Dank voor al je twitterberichten. Ik wens je een hele goede reis terug en tot in Grunn'n
  2. Siep:
    28 oktober 2011
    snif,snif snif....we zijn ongelofelijk trots op je lieverd! Come on home.....x
  3. anja:
    28 oktober 2011
    Niets meer aan toe te voegen....het is waar....geniet van elke dag ook al zijn er leuke en minder leuke momenten...het kan zo maar voorbij zijn...wat je al schreef in je verhaal.Tot snel!!Xx
  4. Peter-Jack Hiddema:
    28 oktober 2011
    Jack,

    Ik ben onder de indruk van je verhaal. Met name rond Dick veel herkenning ook. Welkom thuis! Binnenkort maar weer eens een bakkie doen!

    Peter-Jack
  5. Rob:
    28 oktober 2011
    Hoi Jack,

    Ik ken je persoonlijk niet maar heb je wel (een beetje) leren kennen via je twitterberichten en je blogs. Het ware prachtige berichten met ups and downs. Precies zoals het leven is! Bedankt dat jij je missiejaar met ons wilde delen. Welkom terug in Nederland en ik hoop je eens de hand te kunnen schudden. Bedankt!!
  6. Roelie:
    29 oktober 2011
    Wat een bijzonder verhaal. Ongelooflijk wat je allemaal mee hebt gemaakt en geweldig, hoe je het neer hebt gezet. Wel thuis naar El en de kids en inderdaad, weest trots en waardeer.
  7. Anka:
    5 november 2011
    Ook heel fijn dat je weer thuis bent na een jaar, we verheugen ons er op je weer te zien en zijn blij dat het voor jou een goed jaar was, om nooit te vergeten...... Ook heel fijn voor Elly en de kids dat je weer dichtbij bent..
    liefs Simon en anka